Klawiatura i touchpad
Zacznijmy od mniej udanego elementu, jakim jest touchpad. Płytka dotykowa jest sporych rozmiarów i to w zasadzie jej jedyna zaleta obok bardzo dobrej czułości. Dalej mam niestety trochę zbyt chropowatą powierzchnię. Zdecydowanie daleko jej do tego co znajdziemy np. w biznesowych EliteBookach HP lub serii Yoga Lenovo. Ale największą wadą touchpada jest to, że sprawia on wrażenie… rozklekotanego. To chyba najbardziej trafne określenie. Nawet delikatne wciśnięcie w dowolnym miejscu powoduje poruszanie się w górę i w dół całej płytki. Można odnieść wrażenie, jakby była przymocowana do obudowy tylko w środkowej części. Na szczęście przynajmniej nie rusza się na boki.
Klawiatura w testowanym wariancie komputera została pozbawiona podświetlenia RGB. Zamiast tego dostajemy jednobarwne, czerwone podświetlenie z czterema stopniami jasności. Podświetlenie jest równomierne i choć oklepane (podobno gamingowy laptop bezdyskusyjnie musi mieć czerwone podświetlenie) to dobrze spełnia swoje zadanie.
Przyciski zostały zaprojektowane w taki sposób, aby możliwie jak najskuteczniej emitować klawiaturę komputera stacjonarnego i po części się to udało. Klawisze mają duży skok i wciskają się miękko, choć z delikatnym oporem. Dzięki temu faktycznie bliżej jej do klawiatury stacjonarnej niż płaskich rozwiązań znanych z ultrabooków.
Przyciski są sporych rozmiarów i nie ukrywam, że przesiadka z maksymalnie 14-calowych laptopów z jakich korzystam od dłuższego czasu, była problematyczna. Klawiatura jest jednak na tyle wygodna, że bardzo szybko można się do niej przyzwyczaić i korzystanie z niej jest bardzo wygodne. Małym minusem jest blok numeryczny. Zastosowanie sporych przycisków wymusiło zmniejszenie tego elementu i przez okres testów nie
